Jarig – Voorouderschap

Vandaag, 7 januari, ben ik jarig. Niet zozeer een 'feest' maar wel een zegen om mijn geboortedag te vieren als een (innerlijk) feestje in het putje van de winter. Herinner je je nog hoe je als kind naar je verjaardag toeleefde? De blijde verwachting over de cadeautjes en je feestje, het trakteren op school, jouw lekkerste maaltje krijgen en vooral de gloed van in het middelpunt van de belangstelling staan. Kroon op je hoofd, je mooiste jurk of trui en lachen van oor tot oor. Heerlijk! 

Had je nog maar zo onbevangen kunnen genieten van je eerste puber- jeugdverjaardagsfeestjes. Wat onzeker over je uiterlijk stond je in de versierde garage of verbouwde woonkamer, biddend dat alsjeblieft iedereen zou komen, onderwijl dapper doordrinkend van dat bittere biertje of mierzoete mixdrankje. De feestjes als twintiger waarin je als jong mens tot bloei komt. Zo rond je 28ste is de eerste ronde van jouw vorming tot individu klaar.

Mooi als je de foto’s van vroeger nog eens bekijkt. En opnieuw geraakt wordt door het pure, kwetsbare en zoekende van jou in je jonge jaren. Ent je op die éne kinderfoto waar jouw diepe eigenheid van afstraalt. 

Het tijdelijke leven als een serie DVD's

Eenmaal de vijftig voorbij komt je verjaardag stilaan in een ander licht te staan. Het besef dringt door dat je een leef-tijd hebt, sterfelijk bent. Je tijd van leven is beperkt. Dat is het diepste aanvaarden in je mens zijn. Om vergankelijkheid en de dood inclusief te maken aan je leven. Sterker nog, het been van je ziel vóór te zetten in je tijdelijke leven. Hoe geef je jouw eeuwige betekenis aan (de tijd van) jouw leven? Dat is het levenskunst-werk.

Juist voor mijn 50ste verjaardag zag ik de film 'La Meglio Gioventu' over de levensgeschiedenis van twee broers, Matteo en Nicola, en hun familie vanaf 1968. Mijn geboortejaar. Na DVD 1 was het nog vroeg genoeg in de avond om ook DVD 2 te kijken. Zo herkenbaar hoe een mensenleven zich ontvouwt: vreugde en pijn, tragiek en troost, schoonheid en geweld. Aan het einde van DVD2 was Nicola ergens in de 50 en zijn kinderen jong-volwassenen. Precies waar ik nu zelf ook was. Geraakt ging ik naar bed, me verkneukelend op DVD3 die nog in het doosje zat.

s’ Nachts hield het me als vraag bezig: Hoe ga ik waarde geven aan mijn volgende levensfase? Ik was benieuwd hoe mijn Italiaanse helden dat ervan af brachten. De volgende ochtend posteerde ik me voor de TV, voor DVD3. Blijkt dat een ‘bonus’ DVD te zijn. Ofwel: het verhaal was klaar! Nou ja zeg! En de Engelse en Franse vertaling van La Meglio Gioventù blijkt: the best of youth, les meilleures années. 

Het beste van de jeugd, de mooiste jaren...

Grappig die verschillende vertalingen. Het beste van je jeugd is je kinderlijke onbevangenheid, je vurige kracht en natuurlijk je vleespak. Dat geef ik meteen toe nu het behang gaat zakken. Ouder worden was lang ‘best wel een dingetje’. Ik verfde 25 jaar lang mijn haar, was een laatbeugelaar, worstelde met mijn gewicht en liet profielfoto’s maken waarin ik mij in bochten wrong om er op zijn voordeligst op te staan. Een mengeling van ijdelheid, verzet en mezelf in het oude plaatje en harnas houden. 

Tot een paar jaar geleden het roer omging, uit verlangen! Eindelijk deVoorde/Pulsar na 20 jaar losgelaten, de kinderen het huis uit, mijn dementerende moeder in een klein en fijn verzorgingstehuis. Mijn heftige overgangsklachten overwon ik met voeding. Ik hervond Marianne in de transformatie-kookpot van die grote omzettingen. Inmiddels is de metamorfose compleet, ook al ben ik een 'grijze duif' zoals mijn kapper zei. Misschien zijn dit wel mijn 'mooiste jaren': niet peper en zout, maar zilver en goud! 

Liefde is de bron

De derde DVD, je leven na de vijftig, kun je ook zien als de leeftijdsfase waarin je jouw piek bereikt in jouw leerweg en doorleefd meesterschap. Je ouders zijn overleden of in jouw zorg: jij bent nu de voorouder. In 'de derde leeftijd', zoals de Vlamingen zo mooi zeggen, kun je innerlijk een grote slag maken. Hoe geef je jouw waarde door? Een nieuwe 'storyline' die in jouw innerlijke, geestelijke wereld begint, bij je bron. 

Als de uiterlijke wereld aan kracht inboet, kan de innerlijke wereld vrij breken. In alle levensperikelen, dood of levend, tranen en lach, succes en een gebroken hart, groeide de kracht van liefde. Het wordt ook tijd om met een glimlach en deemoed naar je vroegere wereldse scheppingen te kijken. In deze ronde kun je juist je unieke bijdrage leveren. Dat is het levenskunst-werk ten top, niet meer 'schitteren' maar zacht stralen. 

Ik ben de voorouder van de generaties na mij. Zij weer van hun kinderen en hun afnemers.  Alles wat ik aan shit in mezelf heb omgezet, maakt de weg vrij voor hen die na mij komen. Ik weet en laat zien dat je inderdaad kan sterven voor je sterft, en daarin groeit je betekenis. Dat leef je voor, dat geef je door.

Als oude meester heb je zoveel te bieden omdat je nu bewust jouw vuur kan doorgeven. Elke druppel op zichzelf een nieuw leven. Niet zozeer de geleefde tijd, als wel de doorleefde ervaring is de humuslaag van doorleefd meesterschap. De ruimte die je bent, is de ruimte die je te bieden hebt. Pure liefde en alle tijd. 

Een nieuw leven

De Indianen vieren geen verjaardagen, alleen rites-de-passages, momenten dat je een nieuwe ruimte in gaat. Wat is een kroonjaar als het alleen een overwinninkje is op Vadertje Tijd? 

Jouw levenskunstwerk is lerend en in beweging blijven, nu en tot de laatste snik. Ga als een Indiaan onderuit; glorieus... zoals mijn oude leraar Michael Derkse altijd zei. En sta weer op, als 'nieuw', als een waardige levenskunstenaar. Nieuwe ruimte vieren, dát is waar het om gaat. Toen ik 38 werd, heb ik daarom een groot feest gegeven voor en met degenen die me toen nabij waren (geweest). Ik had me uit de bijstand gewerkt, startte als trainer bij deVoorde/Pulsar: dat was de uiterlijke kant.

Innerlijk had ik me als een baron van Münchhausen aan mijn eigen staart, met paard en al, uit de modder getrokken. Een transformatie van pijn naar vreugde, die door het vieren diep in de ziel verankerd werd. Toen ik 50 werd, vierde ik het hoogtepunt van blinken. Achteraf gezien als opmaat naar verzinken waaruit BROOS en Marianne herrezen. En zo is het bestaan cyclisch, ook deze herfst van mijn leven draagt alle seizoenen in zich. 

Vieren zorgt dat de echte transformatie-momenten diep in de ziel verankerd worden. Vier ook zeker je leven als alles voor de wind gaat! Don’t take it for granted. Deel in jouw overvloed. De feesten die mijn vader vroeger gaf, zijn legendarisch. Maar vier óók in de magere jaren, in tijden van rouw en verdriet. Vier in de jaren dat je door het oog van de naald bent gegaan en je kan rusten op een nieuw innerlijk plateau. Telkens een rite-de-passage. 

Kijk in de langere lijnen van 7 jaar of langer, beschouw je leven in grote mijlpalen. Vier jouw groei: zie elke stap die je gemaakt hebt, de 'babysteps' en grote sprongen. Maar wees vooral in 'awe' over het mysterie van het leven, de mens-wording in leven en dood. Mijn moeder stierf bewust door euthanasie in ons bijzijn. Een eerste klein kindje werd geboren, drie maanden later. Een eerste verjaardag als wees met dat jongetje in mijn armen.

Vier je rites-de-passage  

Kijk in dit licht naar je komende verjaardag. Welke rite-de-passage heb ik te vieren dit jaar? Welke vorm past daarbij? En wie zijn de metgezellen die hierbij wezenlijk zijn (geweest): die nodig je uit. Ik luister elk jaar wat de passende wijze is om mijn geboortedag te vieren. Het is dé gelegenheid om tot vernieuwing te komen.

Alleen als ik er bewust voor kies, is een ‘gewone’ verjaardag met koffie en taart, borrel en soep met familie en vrienden helemaal top. De meeste verjaardagen breng ik deze jaren schrijvend door, als een moderne kluizenaar. Je kan iets gaan doen met jouw gasten: koken, schilderen, wandelen. Samen eten als een ‘potluck’ waarbij je gasten elk wat lekkers meenemen, of zelf een dag in de keuken staan.

Toen ik herstellende was van mijn burn-out maakte ik van de nood - dat ik geen energie had om verjaardag bezoek te krijgen- een deugd. Ik nodigde iedereen uit om binnen een jaar met mij samen een-op-een wat leuks te gaan doen. Wow! Een jaar vol heerlijke etentjes, sauna-bezoekjes, concerten; echt feest. Toen ik klein behuisd was, ging ik met taart bij iedereen langs. Als mijn zonen thuis zijn, doen we verjaardagsontbijt met slingers.

Het is in het ontvangen, dat je geeft

Durf als een kind in het middelpunt te staan. Ik neem op mijn verjaardag altijd de telefoon op, zeggend: met Jarig! Zet je kroon op. Laat je heerlijk verwennen. Vraag ook vrijmoedig om cadeautjes die passen bij jouw 'rite de passage' of je eigen waarde versterken. Life-changing wat de peperdure hardloopschoenen, de cursus portretboetseren en mijn eerste wandeltocht in Turkije, bekostigd door mijn dierbaren, mij gebracht hebben. 

Durf je verjaardag ook zo persoonlijk mogelijk te maken. Neem even het woord, vertel je gasten wat het voor je betekent dat ze er zijn. Of schrijf het ze. Op mijn moeders 75ste verjaardag vroeg ik iedereen: wat wens je mijn moeder toe voor haar komende levensjaar? Dat leverde een prachtig, liefdevol en eerlijk rondje op. Je geeft iemand werkelijk een zegen op diens geboortedag. Het is een hele kunst om dat te ontvangen als jarige. 

Kun je je voorstellen dat al jouw verjaardagsgasten jou een échte wens doen? Voor je zingen? Of je even publiekelijk toespreken? Als je het moeilijk vindt, kun je misschien beginnen met zelf op die manier een jarige in het zonnetje te zetten. Waarop zij of hij dat weer bij jou doet. Je kan ook een voice-appje inspreken waar je al je liefde in kan leggen en je dankbaarbaarheid betuigen dat deze mens in je leven is. Try this at home!  

Verbind je als jarige, laat je gerust even raken. En heb, wat de Vlamingen zeggen: een gelukkige verjaardag! Lach opnieuw, van oor tot oor! Allemachtig mens: je lééft!

Marianne Broos | BROOS Levenskunstwerk | januari 2025

Menukaart voor 2025

• In de Levenskunstwerk Academie maak je jouw leven tot leerschool als schepsel en schepper. Het eerste jaar, het Transformatiejaar, start in januari. Het tweede jaar is  Je bent zelf het instrument. Maak een belafspraak als je verlangen voelt om 40 weken op reis te gaan, 1 op 1  met mij als gids.  
• In het online-programma Leef jouw jaarthema  reis je in jouw jaarthema door 2025 dat geeft je leven richting en betekenis. Bij de inzet en oogst van het thema begeleid ik je in een helpdesk. 
• Kijk in de shop voor Dagopening 7-daagse van het seizoen en de Latifa-meditaties. Doe de gratis dagopening om kennis te maken. 
• Abonneer je gratis op het weekthema om elke zondag om 12.00 uur een nieuw citaat van Rumi te ontvangen evenals alle inspiratie-artikelen. Je ontvangt dan ook de inspiratie-artikelen.