Er is een wonder gebeurd! Ik ga niet verhuizen. Het huis waar ik woon, blijft ons huis. Ik, de jongens, ons leven, mijn werk: het blijft hier. Een grote genade, totaal onverwacht en nipt op tijd. Want het huis was 'verkoopklaar', gefotografeerd en stond beeldschoon op Funda.
Met pijn in mijn hart had ik het onvermijdelijke aanvaard. Einde van mijn droom: ‘Het huis waar de Liefde woont’. Een flinke beproeving en oefening: loslaten en nog niet weten waarheen. Geestelijk was ik al uit de startblokken en fysiek zat ik met 200 km per uur in de vertrek-energie.
De dag vóór de eerste bezichtiging, op Koningsdag 2017, kwam een vriendin hier. Het was weer even geleden dat we elkaar spraken, maar wij staan elkaar zeer na. Eenmaal binnen zei ze binnen tien minuten: ‘Ik koop het huis. En jij en de jongens blijven hier gewoon wonen. Het is je van harte gegund’.
Wonderlijk hoe het ging. Ze wist nog niets van mijn nood, maar kreeg ter plekke die ingeving vanuit haar talent en door haar hart open te zetten.
Het behouden huis
Zielsgelukkig zit ik nu te schrijven onder mijn boom in het ‘behouden huis’ en tracht tot de betekenis van dit gebeuren door te dringen. De term ‘wonder’ valt steeds. Een wonder is iets wat grote verbazing wekt en moeilijk te geloven of te begrijpen is.
Ik vroeg mijn vriendin nog, totaal flabbergasted: ‘Moet ik hier nog een nachtje over slapen?' Ik was tenslotte al aan het vertrekken. ‘Dat zou ik niet doen’, zei ze met een knipoog en een lieve glimlach. Want een wonder word je gegeven.
Er zweeft een paleis door de lucht
met balkonnen en helder water.
Overal oneindigheid,
gevat in één enkele tent.
RUMI
Het goede ontvangen
Mijn hart wil meteen in mijn zielsgeluk delen. Ik ga soep maken, dat is de beste remedie als ik van slag ben, en ik nodig iedereen uit om dit levensmoment te komen vieren. Dolgelukkig koop ik twaalf kilo rijpe tomaten op de markt en bereid pannenvol van de heerlijkste tomatensoep met balletjes (recept van oma Broos) voor hen.
Het huis is het hele weekend de zoete inval. Ik krijg prachtige bloemen, lieve berichten en kaartjes. In wat iedereen teruggeeft op dit wonder onderscheid ik drie grote stromen. Om te beginnen de uitwerking van zo’n wonder op ieders hart. Reacties als: ik zit hier een potje voor jou te snikken van geluk; ik ben tot tranen toe ontroerd; het raakt zo diep je verhaal…
Kippenvel ...
De liefdedaad die meteen herkend wordt. En beschreven wordt als een (gods)wonder, een engel die langskwam, een zegen. Mensen die zeggen: zelfs ík word er gelukkig van! Zo hoopvol dat dit soort wonderen bestaan én er zulke fijne mensen zijn.
Wat ik verder terugkrijg: het is je zo gegund. Of: geluk wat je toekomt. En: jij verdient dit. Tja ontvangen… best ongemakkelijk voor iemand met een ‘geefdraak’, maar enorm transformerend in het loskomen ervan. Het derde type respons is tot in het metafysische: ‘Echt helemaal fantastisch dat het universum zo voor je mag werken’. En ‘wonderlijk hoe diep(st)e wensen resoneren en er een oplossing komt’.
Een geschenk uit de hemel
Ja, wonderlijk. Want ik was er niet op uit en me daardoor me niet eens bewust, dat hier kunnen blijven zo’n geschenk uit de hemel zou zijn. Zó bezig met vertrekken en met pijn in mijn hart het huis loslaten, ook in het ingezette ‘verhuis’ reisplan tot 21 augustus 2017.
De ideale nieuwe plek, die ik inmiddels gevisualiseerd had, was een kruising van dit huis en mijn lievelingsplek in Turkije. Het deed me eens te meer beseffen hoe diep mijn ziel met dit huis vergroeid is geraakt. En dat mijn huis geladen is met mijn bewustzijn en energie. Dat het zo tot een veld geworden is, mijn bezieling hier tastbaar en werkzaam is.
Overal oneindigheid
Mijn tent is een continent, zegt Rumi. Het is niet alleen een thuis van mij, de kinderen, onze dierbaren en vrienden, maar ook een ‘transformatiehuisje’ in het werk dat ik hier (en van hieruit) doe. Het lijkt ‘meant to be’. Onze plek is nu hier. Dit is de thuisplaat, de basis.
Mijn reisplan blijft werkzaam: Het Huis van Marianne, waar de jongens welkom zijn. Want het huis wordt opgeknapt en ik ga het me echt opnieuw ‘eigen’ maken. De grootste verandering zit in het tweede deel: een nieuwe dynamiek met mijn twee grote, inwonende zonen. Tijd voor transformatie in mijn moederrol, tot zij op een natuurlijk moment uitvliegen. Overal oneindigheid, in één enkele tent!
Marianne Broos | Broos' Levenskunstwerk | eerste versie april 2017 - herwerkt in april 2022, 2024