Roeping

Werk is zichtbaar gemaakte liefde

Herken jij je in dit citaat van Kahlil Gibran? Brandt er zo’n heilig vuur in je voor je werk? Ik ben zo’n geluksvogel die al jong mijn talent ontdekte (zonder het nog die naam te geven) en zo in elk werk mijn liefde uitdrukte. Ik breng bezieling. Dat is de rode draad van talent als kind, in mijn schooltijd en carrièrespoor: in de HEMA, de horeca, de meubel- en kunsthandel en de vrijeschool. Waar ik ook werkte, ik wekte de mens en daarmee de tent tot leven. Ziel in de zaak, leven in de brouwerij. Gepassioneerd was ik, maar ook onbewust en rusteloos. Tot ik zeventien jaar geleden als stagiair-trainer in de Inspiratieweek innerlijk hoorde: “Dít is mijn werk.”

Roeping is werk dat jou roept!

Al van jongs af aan heb je ergens een natuurtalent voor. “Alleen de timmerman ziet de kapotte deur,” aldus Rumi. Mijn ‘bezieler’ resoneerde feilloos op de transformatieprogramma’s. Het talent ontwikkelde zich, gretig en gestaag, als leerling in een nieuw vak. Mijn turbulente levensloop was de humuslaag van doorleefd meesterschap. Alles viel samen. Ik zei het al, echt een bofkont ben ik, inclusief de offers die het vroeg. Ken je jouw roeping of werk jij voor jouw ‘kapotte deur?’ Ga dat eens na. Al heb je maar één talentmoment per dag, magisch is het! In je talent bundelt jouw volle vermogen zich. Het verbindt zich als vanzelf met de juiste afnemer en richt zich naar een bepaald tekort. Onontkoombaar en als vanzelf wordt je ziel tot iets aangetrokken

In jouw talent ben je autonoom

Je werkt ergens omdat jij weet dat het je plek is, dat je dit nu te doen hebt, voor deze afnemers. Zelfbewust, creatief en wars van protocollen, als vrijwilliger of als vaste baan. Talent is je afstemming in verticale zin, waarbij je innerlijke stem je leidt. Dwars door alles heen voel je de levende stroom. Zelfs als je niet de waardering krijgt of het salaris wat je verdient. Ook als je gezeik hebt met collega’s, mot met je baas en je op de proef gesteld wordt. “Ik blijf mijn inspiratie brengen,” met dat zinnetje werd ik ooit wakker tijdens een arbeidsconflict. Zo bevrijdend. Je neemt zelf verantwoording. Andersom ook hè! Je paarlen voor de zwijnen gooien? Blijven vanwege het succes, uit angst of omdat je denkt dat je niet gemist kan worden? Blijf lerend, benut je talentmomentjes, dan houd je het vol. En heb geduld, vertrouw op je innerlijke stem. Want het is JA, tot je NEE hoort.

Groot licht, grote schaduw

Talent is geestkracht die zich door jou heen richt op de vormwereld. Jij bent zelf het instrument in elke talentimpuls. Onvermijdelijk ben je als mens feilbaar en heb je je deuken en blinde vlekken. Jouw licht werpt ook schaduw. Je hebt de pool van je talent, maar ook de pool van het schaduwmotief; krachten die in de onderstroom een deuntje meeblazen. Wijs je schaduw niet af, alles wil gekend worden. Mijn schaduwmotief is ‘ik moet het goed houden’, waardoor ik mij als een redder, moeder en soldaat opwerp in wat ik oprecht als mijn opdracht heb gehoord. De schaduw gaat aan de haal met de zuivere impuls van het talent. Ik ga het dragen, ik trek de kar. Mijn bezieler draait overuren om het onmogelijke mogelijk te maken. Dat is niet fout of dom, dat is de dynamiek. En allemaal nodig om de alchemie zich te laten voltrekken.

Sterven voor je sterft

Twintig jaar en wel tien zinnetjes lang was het JA. Het was evident: mijn levensopdracht lag in deVoorde/Pulsar. Precies een jaar geleden hoorde ik desalniettemin: “Mijn tijd is geweest.” Allemachtig. Ik moest dit NEE in al mijn cellen laten doordringen, wel duizend ‘Gulliver-draadjes’ met Pulsar afhechten en met pijn in mijn hart het stokje neerleggen. Eerst met stille trom vertrekken, de cocon in om de alchemie in de diepte aan te gaan. Zelf aan de bak in mijn missie: herinner je wie je bent. Het werd een totale metamorfose. Ik hervond mijn oorspronkelijke lichtheid, de spirit van Marianne. Mijn transformatiewerk gaat voortaan als BROOS de wereld in, als voortzetting van mijn roeping en die rode draad van liefde. Ik voel mezelf en mijn vleugels weer. Wat de rups het einde noemt, dat noemt de meester… de vlinder!